In het hart van het Bosco Limite-bos is Sara Belpinati druk bezig met een pan popcorn. Naast hem staat de tweejarige Giulio, gekleed in een regenjas. Dichtbij staat een houten schuilplaats waar ze kunnen schuilen voor de regen, spelen en leren. Sara Belpinati is leerkracht op Raìse, een boskleuterschool, waar de lessen zijn opgebouwd rond natuurverschijnselen die zichtbaar zijn in het omliggende bos.
De school bestaat dankzij Lucio Brotto, een bosbeheerder die zich hardnekkig verzette tegen de druk om het land om te zetten in landbouwgrond. Sindsdien heeft hij zich ten doel gesteld om een bos dat op het punt stond te verdwijnen, te herstellen. En dat is hem gelukt. Ook transformeerde hij Bosco Limite in een waterreservoir: een complex netwerk van kanalen voorziet omliggende gemeenschappen van water tijdens watertekorten in de zomer. In de winter voeden deze kanalen de wortels en zorgen ze ervoor dat de bodem vochtig blijft.
In een ander rustig deel van de Povlakte, de langste rivier van Italië, houdt een gemeenschap al 800 jaar het bos Bosco delle Sorti della Partecipanza in stand. Om dit te bereiken, wisselen de mede-eigenaren elkaar af bij het oogsten van het hout. Ivano Ferrarotti, de leider van de gemeenschap, vertelt het verhaal van hun 'generatiebos', een plek die zo nauw verbonden is met het leven van de lokale bevolking dat het lijkt alsof het ook bij hun families hoort.
Niet ver hiervandaan fietst Gabriele Ceresatto door het natuurreservaat Bosco delle Lame, waarbij hij het pad in de schaduw van de bomen volgt. Net als de leden van de vereniging waartoe hij behoort, vindt hij in deze bossen een evenwicht tussen zijn passie, de verbinding met de natuur en een gevoel van rust. Hij wijst erop dat dit pas sinds de jaren negentig mogelijk is. Voordien was het bos vrijwel verdwenen.
Deze vijf mensen, ieder met eigen activiteiten, hebben toch hetzelfde doel: het behoud van het bos.
De bossen in de Povlakte zijn een kostbare hulpbron voor de mensen en gemeenschappen die er wonen en er dagelijks van profiteren. Deze 'bos-eilanden' moeten beschermd worden tegen de uitbreiding van de landbouw, die de vallei al eeuwenlang bedreigt.
Deze Italiaanse bossen zijn niet alleen oases in een uitgestrekt landbouwgebied, ze hebben ook iets gemeen: ze zijn FSC®-gecertificeerd en hebben 'Verified Impact'-claims die de bewaking, het behoud en de verbetering van de ecosysteemdiensten die deze bossen leveren, aantonen.
Ontdek hier een interactief verhaal (beschikbaar in het Engels of Italiaans) dat u kennis laat maken met de geografie van de Povlakte, haar geschiedenis en de verspreide bos-eilanden die er nog steeds zijn.